Urodzony w latach 50. w Calzada de Calatrava w prowincji Ciudad Real, w sercu La Manchy, Pedro Almodóvar w wieku ośmiu lat przeprowadził się wraz z rodziną do Estremadury.
Tam ukończył szkołę podstawową i średnią.
W wieku 17 lat wyjechał z domu i przeprowadził się do Madrytu. Nie miał pieniędzy ani pracy, miał za to bardzo ściśle sprecyzowany cel: studiować kino i reżyserować filmy. Podjęcie nauki w oficjalnej Szkole Filmowej było niemożliwe, gdyż generał Franco dopiero co kazał ją zamknąć.
Nie mogąc nauczyć się języka filmu postanowił nauczyć się jego treści, to jest: życia.
Pomimo dławiącej kraj dyktatury, w oczach nastolatka z prowincji Madryt reprezentował kulturę, niezależność i wolność. Almodóvar imał się wielu przejściowych zajęć, lecz pierwszą kamerę Super-8 kupił dopiero po zdobyciu „poważnej” pracy w Państwowym Przedsiębiorstwie Telekomunikacyjnym, w którym przepracował 12 lat. Czas ten poświęcił także innym zajęciom, które zapewniły mu doświadczenie w roli filmowca. Co rano w firmie telefonicznej zdobywał wiedzę o hiszpańskiej klasie średniej u progu epoki postfrankistowskiej. Jej dramaty i nieszczęścia były istną kopalnią pomysłów dla przyszłego scenarzysty. Wieczorami i w nocy pisał, kochał, występował z legendarną niezależną trupą teatralną Los Goliardos i kręcił filmy Super-8 (które były jedynym treningiem w dziedzinie kinematografii). Współpracował z różnymi podziemnymi czasopismami i pisał opowiadania, z których część została opublikowana. Był członkiem pastiszowej grupy punk-rockowej Almodóvar and McNamara.
Miał to szczęście, że kinowa premiera jego pierwszego filmu zbiegła się z początkiem hiszpańskiej demokracji. Po 18 miesiącach zdjęć na taśmie
W 1986 roku Almodóvar założył wraz z bratem Agustinem studio filmowe El Deseo. Ich pierwszy projekt nosił tytuł Prawo pożądania. Od tego czasu wyprodukowali wszystkie filmy napisane i wyreżyserowane przez Pedro oraz dzieła kilku młodych reżyserów.
Dwa lata później Kobiety na skraju załamania nerwowego przyniosły mu międzynarodowy rozgłos. Od tego czasu jego filmy są pokazywane na całym świecie. Za obraz Wszystko o mojej matce zdobył pierwszego Oscara za najlepszy film obcojęzyczny, a także Złoty Glob, Cezara, trzy Europejskie Nagrody Filmowe, nagrodę David de Donatello, dwie BAFTY, siedem nagród Goya i 45 innych trofeów. W trzy lata później Porozmawiaj z nią odniosło podobny, jeśli nie większy, sukces, otrzymując Oscara
za najlepszy scenariusz oryginalny, pięć Europejskich Nagród Filmowych, dwie BAFTY, nagrodę Nastro de Argento, Cezara i wiele innych trofeów na całym świecie (choć nie w Hiszpanii).
Almodóvar wyprodukował trzy wyjątkowe filmy, które zdobyły międzynarodowe uznanie za swą odwagę i subtelność (Moje nowe życie, Święta dziewczyna, Życie ukryte w słowach).
W 2004 roku Złe wychowanie otworzyło festiwal w Cannes. Zebrało na całym świecie fantastyczne recenzje i zostało nominowane do wielu nagród (Independent Spirit Awards, BAFTA, Cezar, Europejskie Nagrody Filmowe), zdobyło też prestiżową nagrodę dla najlepszego filmu obcojęzycznego przyznawaną przez Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych, oraz nagrodę włoskich krytyków filmowych – Nastro de Argento.
Almodóvar cieszy się najprawdopodobniej największą swobodą i niezależnością spośród wszystkich pracujących współcześnie reżyserów.
poleca:
Studentnews.pl